Kizce ile ilk bir hafta

Birinci gun: Dorde ceyrek kala dogdu. Ameliyat sonrasi ayri kalmadik. Emmesi icin meme ile hemen tanisti. Ameliyathaneden beraber ciktik. Ilk kontrolleri icin kocam da bebege eslik etti. Planli dogum olmadigi icin hastaneye gelen cok ziyaretci olmadi. Ama gelenler de bir turlu gitmek bilmedi ve en sonunda "Misaadenizle biz biraz dinlenebilir miyiz?" dememle birlikte hastanede sadece ben kocam ve bebek kaldik. Bu esnada annem kocami eve gonderip kendi kalmaya calisiyordu, ikna ettik ve ilk gecemizi ucumuz beraber gecirdik. Benim icin agrili ama anestezi dozu eklendikce "Ellaaaam soguk soguk ne de guzelsin." kafasi yaratan bir geceydi. Iyi ki epidural uygulamislar, o rahatlama hissini unutamayacagim.

Gece bir hemsire geldi ve asilarini yapmak istedi. Ve kan alinmasi gerekiyormus. Kocam israr etti eslik etmek icin ama sabote edebilir diye dusunerek gelmemesinin daha iyi olacagini soylediler. Sonra yine gece bir cocuk doktoru geldi ve ilk kontrollerini yapti. Gece kocamla beraber bezini degistirdik. Daha cok o degistirdi. Emzirmek icin hemsireden yardim almak durumunda kaldik. Mememi nasil agzinda tutturacagimi beceremedim cunku. Biraz uyuduk. Heyecan, merak, kesif ve lan beceriyor muyum ben bunu dusuncesinin eslik ettigi bir gece gecti.

Ikinci gun: Sabah baska bir cocuk doktoru geldi. Deli kaka yapmisti ve biz onunla cebellesiyorduk. Bize yardim etti. Genel kotrollerini yapti. Ve yanimizda kimse yok diye bize acidi.:) Halbuki ilk geceyi kocam ben ve kizim olarak gecirmekten dolayi memnunduk.

Bugunu bolca gogsumde gecirdi. Bir iki ziyaretci geldi. Aksama taburcu olabilmemiz mumkundu fakat bunun icin kucuk bir kosullari vardi. Bebek icin degil, benim icin! Gaz cikarmak!!! Aksam saat altiya dogru artik sabrim kalmadi ve dedim ki tamam, oldu! Risk belki ama daha bekleyecek halim kalmamisti. Aksam saat alti gibi hastaneden ciktik ve sallanan ve kontrol edilemeyen karnimla yari uyur yari uyanik vaziyette eve geldik. Kizim araba koltugunda yol boyunca uyudu.

Arabadan inmek zordu, kapiya dek yurumek de oyle.  Aksam evde biraz sersem bir sekilde gecti. Gece uyuduk uyandik. Cok sikintili bir gece degildi.

Ucuncu gun: Evdeki iki buyuk anne de "Bu cocuk biraz sari mi?" deyince aksama dogru acil servise gittik. Normalde bu zamanlarda saglik ocagi ve doktor kontrollerine gitmis olmak gerekiyordu ancak araya hafta sonu girdigi icin bizimkisi biraz gecikti. Acilde topuk kani aldilar. Herkes anne olarak benim bakamayacagimi, uzulecegimi, duramayacagimi falan dusunuyordu. Cocuk adina uzucu bir sey tamam, vucudu deliniyor, kan veriliyor... Ama sagligi icin, sarilik olmasi topugundan alinan birkac damla kandan cok daha endise verici.

Nitekim, degeri biraz yuksek cikti. Aldi mi beni bir telas! Ameliyat yerim iyi degil, adam akilli emzirme isini cozmus degilim, ya bizi yatirirlarsa! Hatta ya kizimi yatirirlar d refakatci almazlarsa!

Cocuk doktoruna gittik. Bakti olctu bicti. Uzak yerde olsaydik yatiracagini ancak simdilik gozlem altinda tutmak istedigini yarin yine kan verilmesi gerektigini soyledi.

Eve geldik. Ve formul mama hazirladik. O esnada hastanede yatirmadan eve fototerapi cihazi almak daha mantikli olacagi icin onu kiralayabilecegimiz yerleri arastirmaya basladi kocam.

Ve o aksam sutu yetmiyor muhabbetleri basladi. "Emiyor mu?" Evet, ama bilmiyorum ki sut ne kadar geliyor. Ama cocuk memeden inmiyor.

Cok gergin ve uzuntulu bir gundu. Gundemimiz sarilik, beslenememe ve bir de daha once anlattigim isim mevzuu ile doluydu. 3. Gun keyifli degildi. Cok endiselendim ve cok uzuldum.

Dorduncu gun: Sabah uyanip kahvalti yaptiktan sonra yine acil servisin yolunu tuttuk. Yine aglamakliydim. Ama sarilik dusunduren pek cok belirtinin bizim kizda olmadigini da gorebiliyordum. Gozleri sararmadi, surekli uyku halinde degildi. Aksine ben acim der gibi surekli meme istiyordu. Ve her seyden once rengi pembeye donmustu.

Yine bir topuk kani macerasi oldu. Ve ardindan bekleyis... Sonuc nasil gelecek, bilirubin dustu mu, cocuk iyi mi diye dusun dur. Aglamaya basladi ve bir turlu susmadi. Ben de ilk kez disarida emzirmek zorunda kaldim. Iyi ki emzirme ortulerinden almisim, ne buyuk kolaylikmis o!

Sonuc geldi. Sarilik orani dusmus. Ciddi bir oh cektim. Doktor sadece takip edilmeli dedi. Baska da bir sey yapilmasina gerek yokmus.

Eve geldik. Gozde ve Elif geldiler. Kuzenlerim geldi. Keyifli bir gundu. Gozde destegi iyi geliyor. Keske her yrni dogum yapan kadina en azindan ilk bir aylik devamli ebe destegi saglansa. Cunku her sey cok yeni. Kakasi normal mi, bu kan da ne, atesi iyi mi, mamasi dogru verildi mi, nasil daha kolay sakinlesir, meme tutmasi nasil kolaylasir, gobek bagi bakimi normal mi? Zibilyon tane soru var. Buyukler var evet ama bazi seyler onlarin zamanindan kalma. Dogru mu yanlis mi bilemiyoruz ki.

Besinci gun: Cocuk doktoru ile tanisma gunu. Hastaneye gittik. Artik hastanelerde nasil takilmamiz gerektigini biliyorum. Nasil sakinlesir, nasil emzirebilirim, konuya daha hakimim.

Doktor genel kontrolleri yapti. Gobek bagini ellememistik biz, biraz akinti vardi bunu temizlemelisiniz dedi. Ikiyuz gram kilo kaybi var dedi. Bezini acti, kristal atiyor ve vajinal kanamasi var dedi. Ve bizi, kan tahlili, idrar tahlili, ultrason ve isitme testi yapilsin diye bir dolu liste ile gonderdi.

Cocum bir tek memede sakinliyor. Isitme testi icin uyuyor olmasi gerekiyor. Bir punduna getirip gurultuden ve hareketten uyuyan bebegi attik isitme testine. Uyanmadi. Listeden bir gorevi silmis olduk.

Kan vermeden once idrar icin kiz bebeklerin vajinasina yapistirilan bir poset vardi, onu takin dediler. Ne zor ve ne gicik bir sey o. Tam yapismaz, yapisti mi garantisi yok cis kacirabilir. Ve benim konuya dair bir fikrim yok. Neyse, emzirme odasindan bir kadin bana yardim etti. Yapistirdik ve kan vermek icin asagi indik. Beni iceri almadilar. "Aman annesi, sen bakamazsin!" Zor zahmet uc tup kan aldilar cocumdan, son tupu dolduramadilar bile. Hemsire, pihtilasmayla ilgili problem olabilecegini soyledi. Eger oyleyse yeniden kan verilmesi gerekecek. Bu esnada cok agladi. Ama yapacak bir sey yok.

Neyse kan verip yeniden yukari kata emzirme odasina ciktik. Cis yapmis. Ama posetten sizmis. Hadiii, bir daha tak, cis yapsin diye bekle. Baktik saat ogle arasina geliyor, doktora dedik "Haci biz gidiyoz. Cis yaparsa evden getiririz."

Eve geldik. Bir kere daha yapti yine sizdirdi. Tam bez degistirirken bu sefer elimize yapti. O cisler o kadar kiymetli ki bizim icin! Bir de su iciremiyoruz. Anne sutu ve formul mama kullanabiliriz sadece. Formulu eve geldiginde vermisti kocam, ben de butun gun memeyi dayadim ona ama bir anda cis yaptiracak kadar yogun degildi ki.

Ogle arasi bitti biz beklemeye devam. Kocam sersemledigini ve biraz uyumak istedigini soyledi. Uc gibi yeniden evden ciktik ve bu kez topuk kani macerasi icin saglik ocagina gittik. Orada yeniden idrar poseti bagladilar. Kan alindi. Dort kez topugunu delmek zorunda kaldilar. Kan kalmadi ki cocuumda. Sonra bezini kontrol ettik. Kaka yapmis. Ve posetin icine yapmis ve vajinasinin orada toplanmis! Hay allahim, enfeksiyon yokken ona davet resmen! Temizledim altini, bir daha da poset baglamadim. S.kerler baglamiyom amk, hasta etcez cocugu deyip tahlil sonuclarini doktorla gorusmek icin hastaneye yollandik. Vee tabii ki alinan kanlar yetersiz geldi. Yarin bir daha... Bir gunu daha hastanelerde tamamlamis olduk. Aliskanlik haline gelmese bari.

Altinci gun: Sabah yine hastaneye gittik. Once bir ultrason cekimi yapildi. Vajinal kanama icin. Bazi kiz bebeklerde anneden aktarilan hormonlar sebebiyle vajinal kanama gorulebilirmis. Sebebini bilmiyorum ama dogum sirasinda bir suru hormon takviyesi almak zorunda kaldim, acaba ondan mi oldu diye dusunuyorum.

Ultrasonda bobreklerine, yumurtaliklarina ve bilimum ic organlarina bakildi. Rapor sonucunda bir sikinti gorulmedi.

Tam bir hafta once bebegin yattigi yerde ben yatiyordum, anmiyon kesesi icindeki su yeterli mi degil mi arastiriliyordu. Ve simdi kizim burada. Bir hafta bitiyor bile.

Ultrasondan ciktiktan sonra kan verme bolumune gittik. Hemsireler uzulduler. Yaklasik bir yirmi dakikalik caba sonrasinda kan alabildiler. Ama yine her taraf kan olmustu. Bu kez yeterli olsun lutfen dedik ve eve donduk.  Sonrasinda nispeten sakin bir gun gecirdik. Kocam kimlik islemleri icin basvuru yapmaya gitti. Is yerlerine gerekli evraklari teslim etti. Annem bir ara carsiya cikti ve ben bebekle basbasa kaldim. Daha guzeldi. Katie Melua dinledik beraber :)

Ama her sey yolunda gitse bile bu kez de benim aklimi gobek bagi kurcalamaya basladi. Akinti vardi.

Yedinci gun: Ve kizceyle ilk bir haftamizi tamamladik. Bugun anneannem ve teyzem ziyarete geldi. Ziyaretci guzel, evin havasi degisiyor kisa sureligine de olsa bir enerji geliyor. Ama uzun sure kaldiklarinda -ki benim butun akrabalar Izmirde- bogucu olmaya basliyor. Cunku evde istedigim giysi ile istedigim gibi dolasamiyorum. Misafir oldugunda kocamin ailesi de geliyor ve ben isim meselesini hazmedemedigim icin istemesem de durup durup bileniyorum onlara. Babam geldiginde de ayni duyguyu yasayacagim, eminim.

Bir de mudahaleler var tabii.. Mesela geldikleri zaman kuzenin esi "elleri usumus, yuzunu cizer!" diye feryat ederek eldiven giydirmek istedi. Ama bebek o kadar kucuk ki, eldiven elinde durmadi.

Yine ayni gun hava deli sicakti. Gozde tek kat yarim kollu giysisi ile birakti cocugu. Kayinvalide ona evhamlandi. Ama bana bisey demedi. Annem soyledi sonradan. (Bak iste kadin, soyleme de mi, niye soyluyosun?)

Anneannem bana kayinvalideme yanindan gecerken gulumsemem gerektigini soyledi. Ben gotu basi dagitmisim, aklimin ucundan gecmiyor sevimlilik yapmak, anneannemin dikkatine gel.

Teyzem de bir seyler dedi ama sanirim onunkiler fazla siradandi animsayamadim.

Yine kuzenimin esi ertesi gun arayip kendi cocuguna biraz su icirdigini, agzinda pamukcuk olmasin diye ise yarayabilecegini soyledi.

Anneannem emzik alabilsin diye bal surmeyi onerdi.

Gibi gibi gibi... Bunlara ayrica aciklama yazmaya gerek yok diye dusunuyorum. Herkes benzer seyleri duymustur cunku.

Ve ilk haftasi biterken cocugumun gobek bagi da dustu. Biraz islak, biraz sikintili gibi mi acaba diyorum ama cok da bilmiyorum. Ailr hekimine fotografini cekip gonderdim sorun olmadigini soyledi. Cok da guvenemiyorum ama hadi insallah demekten baska yapabilecegim bir sey yok.

Hizli gecti bir hafta. Saglik disinda en buyuk dilegim bir an once eski duzenime kavusmak. Yani yalnizlik. Annem var ve evet iyi ki var ama kendi basima kalmayi ozledim.

Neyse o gunler de gelecek.

Ilk gunler boyle gecti. Yazmaksa uc gun surdu. :)