Onsuz bir bucuk saat

Bu siralar hayatimizi ciddi manada degistirecek bir ugras icindeyiz.

Hayir, bebekten bahsetmiyorum, bebek depreminden sonra uc de yetmez bes tane diyerek kendimize yeni isler cikariyoruz, hadi hayirlisi...

Daha cok kocamin yonlendirmesi dahilinde olan, aslinda pesi sira suruklendigim bir sey bu, su anda. Cunku bebekten gayri kendime ait yaptigim tek sey uyumak.

Gel gelelim, atti beni de kazana bir kere. Oyle olunca baska yukumlulukler dogdu. Gecen sali da bunlardan birini karsilamak adina evden cikip kusumu yaban ellere (babaannesi ve dedesi) teslim etmem gerekti. Kocami bile bazen "yaban eller" olarak tabir eden bana bu bir koydu bir koydu, daha da ifade edebilecek cumlem yok.

Bir saatligine diye ciktik evden. Tesadufen uyuyacagi tuttu hanfendinin. Gunduz adam gibi uyumaz cunku.   O kadar tedirginim ki, gik dese "Tamam ben gitmiyorum, vazgectim diyecegim. Bir yandan da uyansa da beni gorse simdi gormezse ve aglarsa o zaman ne yapariz diye endiselenmeye basladim. Kafada yaz dur iste.

Neyse ciktik evden. Siteden cikana dek pencereye baktim durdum. Gormeyi bekledigim sahne, elleri cama yapismis arkamdan aglayan bir cocuk. Ben onu birakamiyorum ya, istiyorum ki o da beni birakamasin.

Ama ote yandan evden cikmamla birlikte bir ozgurluk dalgasi sardi dort bir yanimi. "Laaaan, ilk defa kendin sokaga cikiyorsun, bakkal cakkal isi de degil, yuzde yuz kendim icin. Vay anasini!" Yagmurdan sonra gelen topragin kokusunu fark ettim, ne guzelsin dedim, sevdim.

Gittigimiz yerde gorusmeye basladik. On dakika oldu ben kurtlanmaya basladim. Kocami surekli "Telefonun titresimi acik mi aradilar mi, aglamis midir, bak bakayim bir sey var mi?" diye taciz ettim. Kocamla bir saat diye yaptigimiz anlasma oldu mu sana bir bucuk saat.

Eve kendimi nasil attim, bilmiyorum. En son arabadan inip kocami beklemeden eve kosusumu ve sutyeni uzerimden firlatisimi animsiyorum. Gerisi bebeyle sevismeler...

Bu arada kiz uyumus. 15 dk once uyandi biraz mizirdandi sadece dedi kayinvalidem. Herhalde en uzun gunduz uykusu oldu bu. O da bensiz oldu iyi mi! Halbuki ne guzel uyurdum ben de onunla.

O degil de... Ben bu kizi nasil birakip kendime ait bir seyler yapacagim, hic bilmiyorum. Itiraf ediyorum, fazla baglandim!

Memelerin dili olsa...

Simdi, mama birakma, memelere asilma mottomuz ya, bugunun, sabah 7.30dan baslayip da hala devam eden zamanin (22.42) toplamda 3 saati haric (yemek, gezmek, uyutmak, bez degistirmek) tamami memede gecti. 

Ne kadar emerse o kadar sut gelirdi ya, bi zahmet artik...

Itiraf no: 1

Bebek bakimi konusunda kocama guvenmiyorum. "Hic" degil. Ama ne bileyim, gozumde o yeterlilige sahip degil.

Bazi yaptigi ve soyledigi seyler etkili oldu sanirim. Halbuki ilk boklu bezini de ona degistirtmistim, ne hayallerim ne umutlarim vardi.

Mesela bugun "Bebegi birakip bes dakika markete iner gelirsin ne var?" dedi.

Seni, dedim, gebertirim! Demedim tabi ama gozlerimden cikan alevi gormustur sanirim. Sakin ha ben yokken falan boyle bir an gelir de bebegi birakip bir yere gitmeyesin, dedim.

Iki aylik bebegi ne zannettigine dair fikrim yok.

"Iyice standart Turk anasi oldun." dedi.

He yavrum, he. Bebek olm bu, boru mu?!

Bazen erkeklerin kafasi hic calismiyor, yemin ederim.

Ikinci ay

Lidyaanim buyuyedursun, zaman akip gidiyor gercekten. Baktiginda sunun surasinda dogum iznini bitirmeye bir ay kaldi. Demek baslasam tam uc aylikken ise baslayacaktim, ha. Mumkun degil ya, minicik ve beni baska gozle goren bir varligi nasil birakir da giderim. Nasil az bu izinler, nasil fena! ( bunu daha once yazmistim biliyorum!!)

Yari deli yari akilli lohusa hallerim yakin zamanda bitti. O bitene dek benim de omrumden omur gitti. Ama bitti.

Kizcemin kilo alisi mamaya ragmen cok da muhtesem gitmiyor. Ama boyu uzuyor, bas cevresi genisliyor, bilissel ve fiziksel olarak iyi gidiyor. Hatta bizim dandik doktor ne kadar dogru diyor bilmiyorum ama uc aylik bebe davranislari sergiledigini soyledi. Gelisim kitaplarina gore dogru diyor ama kendiminkinden baska 2 aylik bebe hic gormedigim icin belki de artik butun cocuklar boyledir deyip kenara cekiliyorum.

Ha bu arada mamayi arttir dedi. Hayir dedim, "arttirmiycam". Geri kalani ne alacaksa sutten alsin, baslarim mamasina dedim. Emzirme sanati diye bir sosyal medya grubuna uyeyim ve oradaki bir gonullu danisman esliginde mama azaltiyorum. Ve azalttigim mama ile 4 gunde 130 gr aldi ki bu benim icin inanilmaz mutluluk verici bir sey.

Moralim duzeldikten sonra sutun akisinin iyilestigini gordum. Onceden gercekten sacma geliyordu ama dogru, moralle cok iliskiliymis sut. Daha dogrusu inanmakla. Umarim ki tamamen birakacagiz mamayi.

Lidya guluyor, civildiyor, ciglik atiyor, ellerini yiyor, agzindan kopuk cikariyor, insanlari ve nesneleri takip ediyor, yuzustu yattiginda kendini kaldiriyor, basini kontrollu tutuyor, neredeyse yardimsiz 180 derece donebiliyor, kalkmak istediginde omuzlarini kasip kendini kaldirmaya calisiyor ve bir miktar kaldiriyor da.

Saclari dokuldu. Yerine yenileri geliyor. Goz rengi biraz daha oturdu. Kulaklar azicik kepce. Ama sanirim zayif oldugu icin daha cok goze batiyor. Bazen Gollum'a benziyor. Annem bile benzetti. E yuh! Ama Smeagol haliymis, o daha sevimliymis!

Bez acildiginda deli mutlu, giyinirken inanilmaz huysuz, ozellikle sokaga cikacagimiz zaman kalin bir sey giydiriyorsak. Sapka takmayi hic sevmiyor, kollari hareketsiz kalinca mutsuz oluyor. Kundak yapamiyorum ve bu yuzden gunduz cok kolay uyaniyor.

Gece duzgun uyuyor. Kendine gore bir duzeni var. Artik bu net. Sadece saatini biraz daha erkene almam lazim. O da  kocam isten gelip yemek yeyinceye ve kizceyle biraz vakit gecirinceye dek zaman geciyor, nasil daha erkene cekebilirim dusunmem lazim.

Banyo yapmayi seviyor, su sesi ile sakinlesiyor. Kolik degil, gaz sikintisi da yok ama bazen sakinlesmekte zorlaniyor.

Uykusunu geciktirdigim bir gece taklalar attim yine sakinlesmedi. Dur bakayim deyip banyoya girdim ve suyu actim. Tik diye kesildi aglamasi. Ben de beyaz gurultu aplikasyonlarindan indirdim. Hayat kurtariyormus.

Kendi kendine oyalanma suresi artti. Bu benim yasamimi kolaylastiran bir sey. Baskasinin kucaginda da daha uzun sure durabiliyor. Yani iste, daha once 10 dk ise simdi 20 dk falan. Buyuk ilerleme!

Gunler daha keyifli. Ama bir yardimci her zaman sartmis. Annem iki haftada bir gibi geliyor bir hafta kaliyor. Sirf evi dondurebilmesi icin degil evde birilerinin olmasi da iyi geliyor. Konusmak icin bile. Her ne kadar kocam aksam eve gelse de onunla beraber gecirdigimiz vakit tas catlasin iki saat. Sonrasi uyku.

Asi meselesi de vardi ama sukur ki ates mates bir sey yapmadi.

Bu ayi da atlattik. Bakalim ucte bizi neler bekliyor.

Anne sayfalari

Su anda en popiler aktivitem anne sayfalarinda fink atmak. Sosyal medya hesabimi tamamen bu sayfalar uzerinden kullaniyorum, gerisi var ya, umrumda degil.

Baslangicta ihtiyac dogrultusunda gelisen bu gruplara uye olma maceram su anda bir elimde bebek, bir elimde cigdem altin gunu konseptine donustu.

Ben de artik iki aydir buralarda mesai harcadigim icin analiz yapma hakkini kendimde buluyorum. Ha, baktiginda bos beles isler. Ama omrum kose yastigi gibi koltugun bir tarafinda tarlasi yanmis koylu oturusu ile gectigi ve dahi emzirme seanslarinda kimseyle iki kelam edemedigim icin -hanfendi kiziyor da- benim adima insan icine cikma hali bu oluyor.

Bu gruplarin hepsinin kendine gore bir raconu var simdi. Ve belirli kaliplari.

Birincisi emzirme gruplari. Bu gruplarda kisiler emzirme ve onunla iliskili sorunlarini paylasiyor. Admin denilen yoneticiler var, son soz onlarda. Dogru davranmazsan sana tekmeyi basiyorlar, is ciddi yani. Bazi tipler var grup kurallarini begenmiyor adminle gorusmek istedigini beyan ediyor. Ufak capli bir agiz dalasindan sonra bu admin cagiriciyi gruptan dehliyorlar.

Bu gruplarin temel kalibi su: Emzik biberon var mi?

Diyelim ki sen emzirmeyle iliskili bir sorun yasiyorsun ve bididi bididi yazdin. Atiyorum;

" Bebegim 49 aylik oldu, iki gundur sol mememi istemiyor, kayinvalidem sutun az geliyor at eti yemedigim icin boyle oldugunu soyledi. Ne yapmaliyim?"

Burada hemen benim gibi sosyal medyada pusuya yatmis bir uye saniyesinde atlar;

"Emzik biberon var mi?"

Hasbelkader var dedin diyelim;

"Emzik biberon cope gidecek. Hemen atin." diye karsilik gelir. Sonra adminler gelir ve daha cok emzirin seklinde bir tavsiye verirler ve cogunlukla mutlu son. Bebe emmeye devam eder.

Aslinda cogunlukla benim de aralarinda oldugum "Sutum yetmiyor galiba." tayfasinin binlerce defa ayni sorulmus sorularina binlerce defa bikmadan usanbmadan yanit veren gonullu emzirme danismanlarinin takildigi bir mecradir.

Bir digeri bebegin ek gidaya gecmesiyle ilgili olan gruplar. Bunlar da kendi aralarinda blw'ciler ve kasikcilar olarak ikiye ayriliyor. Blw'ciler pek sert. Onlarin da argumani su;

"Ondan su kadar bundan bu kadar igrenc rezalet bir bulamac yapiyorsunuz, kendinizin yemeyecegi seyi bebege vermeye utanmiyor musunuz?"

Bu grupta " 6 aydan once pattiz tattirdim bebege" derseniz yuhlanirsiniz. 6. Ay milat kabul ediliyor ve o zamana dek tadim dahi onermiyorlar. Yani burada da "Doktor 5 aydan itibaren tadima baslayin dedi ne yapayim?" diye soru sorarsaniz yanit "Buyu de gel." olacaktir.

Bu gruptakiler daha dogalci, daha didikleyici ve daha avokadocudur.

Kasikci gruplar ise ayni. Bildigimiz bulamac usulu takiliyorlar. Bazen soyle tarifler cikiyor, Blw grubundan sonra vay anasini diyorum. "Bebe biskivisini alin, bir parca peynir, bir parca recel, bir parca kiyma, bir parca armut... Blender ile cek. Affiyet olsun. " Saaol cinim almiyim kalsin...

Cocuk etkinlik sayfalari var. Burada da oyun, spor, sanat vs. disinda " Biz okulda z harfine gectik, ogretmenin cok yavas oldugunu dusunuyorum sizde durum nasil?" diye soru soran kiyaslayici analar var. Bu grubun sinirlari belirlenmemis ama, her sey sorulup ogrenilebiliyor. Mesela en son hacamat tartisiliyordu!!! Bebeklere!!!

Bir de gorup gozlerimin kanadigi bazi durumlar var, deli oluyorum, ben bu ulkede bu kadar Turkce fakiri insan oldugunu bilmiyordum.

Sohpet degil sohbet. We dehil ve. Ğ diye bir harf var mesela; parmani degil, parmagini.

Mesela yuklem diye bir sey var, halkimizin bir kismi kullanmaya cekiniyor. Sen var gitmek ben soylemek seklinde cumlelere rastlamak pek olasi. Bu tipler yardim istedikleri kisilerden onlarin zihnini okumasini bekliyor. Oglum, dilinizi ogrenmek bu kadar mi zorunuza gitti ya?

Velhasil demografik ozelliklere gore cesitlenen, her kesime hitap eden bir dolu ana grubu var, iclerinden sec sec kullan.

Saka bir yana, ben de bazilarina deli abone oldum.

Sonucta bilgi bankasi, leb i derya.

Cocukluk travmasi

Sec sec harca.

Kendine gel!

Aslinda tam olarak butun gun deli gibi agladiktan, kendimi bin parcaya ayirip kirdiktan, bundan pek tabi kizimin da ve kocamin da ve hatta kedimin de etkilendigini gorup yine delilerce agladiktan sonra...

Fark ettim ki o muhtesem aglama orgazmini yasadiktan sonra kendime gelmem gerek deyip bir donup tabloya bakabildim.

Ne yapiyorum? Neden boyleyim?

Kizimi besleme konusun o kadar takili kaldim, o kadar hirpalandim ki gozum baska bir sey gormedi.

Youtube da dolasirken Ayse Oner'in videolarini gordum. Bebegim artik iki aylik ve artik oyunlari, eglenceli zamanlari, cesitli algi destekleyici etkinlikleri yapabiliriz. Hele ki kizce  bu kadar buyumeye hevesliyken.

Emzirmek adina elimden geleni yapiyorum. Emziriyorum da, ve kizce de bir tek gogsumde sakinlesiyor. Buraya kadar yanlis yok. Sut az ise de (her annenin sutu bebegine yeter mottosunu anliyorum, ama bu kadar cabalarken o minik yuzdelik dilimde oldugumu kabul etmemi engelliyor bu soylem.) takviye yapmaktan baska care yok. Savasi birakmadim. Fakat artik yormayacagim kendimi. Dedim ya, agladik, hirpalandik; bitirdik. Cunku, baska seyler de var bakmam gereken.

Bunu dedigimden beri, yani teslim oldugumdan beri sanki baska bir gozluk vardi da onu cikarip yenisini taktim. Gunler ayni olsa da zaman ciddi manada hizli akip gidiyor. Kizim ikinci ayini doldurdu ve ben ani biriktirmek yerine dert biriktiriyordum dogumdan bu yana.

Sukur ki esim isyan etmedi. Sukur ki ben daha fazla sacmalamadim. Fakat milat oldu bana o gun.

Bu sozu cok severim; damla tamamlanmadan damlamazmis. Benim de acimin tamamlanmasi gerekiyormus. Bitmesi icin.

Kendime geldim.

Fikrinize ihtiyacim var

Merhaba blog arkadaslarim. Nasilsiniz, iyi misiniz? Bizi soracak olursaniz bizler de iyiyiz. Lidya dunyaya, biz ona alisiyoruz. Duzenli bir duzensizlik icinde 24 saat nasil geciyor anlamiyoruz. Bir ay sonra ucretli iznim bitiyor ve bu kadarcik bebeler baskasina nasil birakilip da ise donulmek zorunda kaliniyor, anlayamiyor, dehsete kapiliyor ve devleti en icten duygularimizla kiniyoruz. F.ck the system!

Neyse ki simdilik planlar arasinda ise donus yok.

Ama sosyal hayata giris 101 seklinde ders almam gerekiyor.

Hayalimdeki bebek sahibi olma sekli bu degildi. Her yere bebekle gidecek bizim rutinimize uymasini bekleyecektik. Pek cok konuda duvara karsi filminden rol caldigimiz gibi bu konuda da biraz boka battik.

Aslinda kizimin rutine uymama gibi bir sikintisi yok. Onun derdi emmek. Emerek kendi icinde bir karadelik, bir sonsuz dongu, bir big bang falan ile yeni evrenler yaratabilir. O kadar diyorum. O cene nasil yorulmuyor anlamiyorum. Cocuum yiyor yiyor kilo almiyor. Emerken butun aldigi ne varsa kalori falan kalmiyor. Memeden agzini cektiginde bile boslugu emiyor.

Bu kadar cok memeye yapisik kalinca ben de oturdugum yerde, uzerimde dandik bir askili giyecek ile kaliveriyorum. Ne sutyen ne baska bir sey giyemiyorum. Pratik degil cunku. Bu sebeple misafir geldiginde cok geriliyorum. O sutyeni cikarip da giydigim bir normal insan kiyafetinden memeyi bulup bebegi emzirmek cok buyuk dert. Memeler kucuk oldugu icin araya giren her yeni kiyafet benim icin bir kat daha zorluk demek. Uzaklastikca memeyi tutmasi guclesiyor cunku.

Bebek sonrasi ben

Birilerinin eve gelmesi sorun oldugu gibi birilerine gitmek veya disari cikmak da benim icin sorun. Yine yukarida bahsettigim sebeplerden dolayi.

Aslinda genel tabloya baktigimizda sorun kizimda degil bende. Planlarimiza adapte olamayan benim. O her yerde emebilir, yeter ki emsin.

Mama vermek de hala sorun. Belki sacma diyeceksiniz ama birisi bizi kizimi mama ile beslerken gorunce cok utaniyorum. Duygum tam olarak bu. Utanc. Ve biraz da mahcubiyet. Sey gibi; "Ehe ehe, iste napalim, bizde de boyle oldu."

Emzirme destek sistemi denen bir yontemle mama veriyorum. Yani mememi tuttuktan sonra beslenme sondasini agzinin kenarindan sokup emerek mamayi cekmesini sagliyorum. Birisi bizi boyle gorse aklindan gecirecegi seyin "Ah yaziiik, emziremiyor da neler yapiyor yavrucak." oldugunu dusunuyorum. Sanki bana aciyacakmis gibi. Ama ben kendime aciyorum.

Iste bu dusuncelerim yuzunden disari cikmak veya misafir almak benim icin tam bir kabus. Cok uzuluyorum.

Bir de sut cogalsin diye istedigi zaman emzirmeye basliyorum ki bu da dedigim sonsuz dongu icinde. Yapmazsam da sucluluk duyuyorum.

Ama bir yerinden de tutmam lazim. Bu durum beni depresiflestiriyor. Simdilik duygu durumum boyle ama kroniklesirse...

Nitekim korkarak ne kadar devam edebilirim diye dusunup birkac aydir katilamadigim psikoterapi egitimine onumuzdeki haftadan itibaren devam etmeyi planliyorum. Sabah ondan aksam  yediye kadar devam edecek. Esneklik gosterebilirim. Emzirme icin bizimkiler gidip gelebilirler, atolyede bekleyebilirler yani tum gun ayri kalacagim diye bir sey de yok aslinda. Ama bizimkiler kizi sakinlestiremezlerse ve aglama krizine girerse diye korkuyorum. -Ben ciddi ciddi cocuktan korkuyorum. Mesela simdi yataginda yatiyor hafif hafif mikirdaniyor ve benim yuregim agzimda. Aglayacak diye cok korkuyorum, o agladigi zamanlarda midem bulaniyor ve kendimi kusacakmis gibi hissediyorum, saka degil.-

Kizimi memeden baska bir sekilde uyutabilmem lazim. Simdilik sadece memem haric kanguruda uyuyor. Bunu gelistirebilmek icin ne yapmaliyim? Nasil baska turlu de uyumasini saglayabilirim kizimin? Uyku egitimi icin cok erken. Daha dun bir bugun iki. Ama bensiz uyumaya da yavastan alissa fena olmaz. Onumde yapmam gereken cok is var. Kaldi ki onumuzdeki ay ise basliyor olabilirdim.

S.O.S.

Helikopter ebeveyn olma yohlunda, uygun adiiimmm mars mars!

"Onu gondermeyin beni gonderin o daha kucucuk cocuk" Kahpe Bizans
"O aglamasin ben aglarim o daha kucucuk cocuk" Ben.