27 Nisan 2018 Cuma

Altinci ay


Neredeyse yediye geldik. Ama ben yazmaya o kadar erindim ki kaldi gitti burasi.
Of of. Ek gida ve hemen sonrasi gelen hastalikla birlikte kendi icinde bir duzeni olan beslenme hali iyice corba oldu. Hem de ne corba. Neyi ne zaman verecegim, nasil verecegim, kafam oyle karisik ki!

Bizim yiyeceklere hallenen Lidya, ek gida meselesinden pek haz etmedi. Blw ile basladik. Agzina gelen seyleri ogurup duruyor. Ki normal. Yiyecekle oynuyor. Ki normal. Ustunu basini elini yuzunu batiriyor. Ki normal. Ana olarak buna goz yummak azicik zor. Ki bence bu da normal. Yedi mi yemedi mi, yiyecek mi sevecek mi?

Havuc, muz, patates, enginar, pancar, elma, armut, yogurt, peynir, salatalik, avokado tattigi seyler. Pancar ve patates out of service. Hic sevmedi. Geri kalan seylerin gideri var.

Tabii blw diye bebe oncesi kicini yirtan bu kadin "Ay du bakiim yicek mi?" diye kasikla cocuga yemek vermeye basladi. Ya bi de, cok sikici ya, yesin diye beklemek. Bir de dumduz tek bir seyi yemesi de oyle. Avokadolu yogurt mesela. Guzel bir sey, ben de yerim. Ama dumduz avokadoyu yemem. Cocugum kasigi kendi tutup agzina goturuyor. Gerci asil derdi kasik oluyor sonra kasigi vermiyor bana ama olsun. Caba var.

Hareketleri iyice artti. Biraz daha fazla yorulmaya basladim.

6. Ay atagi cok sorun olmadi gibi. Anlamadik olduysa da. Ya da artik koy g.tune moduna gecmeye basladim takmiyorum. Ama gerci atagin nasil bir sey oldugunu da  biliyorum, atak olsa duramazdim bence.

Insanlar bana daha cok benzemeye basladigini soyluyorlar. Her gecen gun bu soylemin artmasi beni mutlu ediyor. Acikcasi esim demek kv. demek. Kv.ye benzemesin. Huyu dahil. (Ehehee kendileri okb seviyesinde temizlik takintililar. Kp  eve geldiginde yere basmamak icin kapida terlik dileniyor. Sanirim ivvvrenc pis bi gelinim.)

Kendi icinde tutarliliklari olmaya basladi. Net sevdigi ve sevmedigi seyler var. Hayata karsi bir durusu var hanfendinin resmen.

2 numara devam sutune gecmek sorun oldu. Su mama isi ne pis sey arkadas! Gecenlerde coluklu cocuklu birkac arkadasimla bulustum. Bir yasinda kizi olan beni mama hazirligi yaparken gordu. Bence ben o sirada cebellesiyordum ama "Mamayla ne rahat degil mi?" dedi.

Degil ki, hem de hic degil. Uyum saglayip saglamamasi bir dert, hazirligi, yanina almasi, satin almasi, parasi, vicdani... Icinde ne bok oldugunu bilmedigin seyleri ver cocuga. Yazik. Ama mecburum iste.

Hoppala aldik. Evet biliyorum bazi sakincalari var. Ama ayakta durmak icin deli divane olan kizim bayildi. Uzun sure durmuyor, zaten sikiliyor, ona gun icinde bir aktivite oldu bu. Ikinci el aldik. Zaten sebebini anlayamadigim bir sekilde kucuk bir servet odemek gerekiyor. Sevdim bu ikinci el isini. Cok temizdi, hakikaten kullanilmamis gibi.

Kuzenin verdigi dev bir Mickey pelusu vardi. Ben kiz korkar diye dusunerek cikartmamistim ortaya. Seninku buny bir sevdi! Yaninda olunca ciglik atip sariliyor, cok komik. En yakin arkadasi belli oldu.

Iste boyle hastalikti, ek gidaydi, mamasiydi, kakasiydi derken bir ay daha bitti gitti.

Ohoooo, yaslaniyosun kiziiim, baksana kocaman oldun!


Supriz

6. Ay muhtesem geldi. Oyle bir geldi ki yazamadim bile.

Kusum hasta oldu. Sen kalk butun kis hastalanma, yaz geldi diye sevinirken hoop burunda sumukler.

Once atesle basladi. Havanin cok sicak oldugu bir gun disari cikmistik kanguruyla. Uyuyunca biraz daha yuruyeyim dedim. Anam agladi. Ter icinde kaldim, kiz da nasibini aldi. Eve geldigimizde vucudu cok sicakti. Bir saate atesi 40 derece oldu. Dusa soktuk. Titremeye basladi. Hooop hastane. Canim doktor daha bogazini gormeden antibiyotik cakti, gonderdi. Bir de eglendi bizle; sen dondurma mi yedin, soguk su mu ictin??? "Doktor sen hayirdir?" diye ic gecirdik ama bir sey demeden kizi daha onceden goturdugumuz pediatriste goturduk. Ona gidene kadar en az dort saat gecmisti (gece oldugu icin) o zamana da ates falan kalmadi. Eski enerjisi de yerine geldi. Sorun yok dedik.

Sonra uzerinden uc dort gun gecti. Once burun akintisi, hapsuruk, bogazda hirilti... Gece uyuyamadi. Tikanip durdu. Biz de burnunu temizle, aspiratorle cek falan filan ugrastik durduk. En sonunda universite hastanesine goturelim dedik. Bir seyi yok dediler, burnunu temizleyip gonderdiler.

Ertesi gun yine ayni pediatriste gittik. Bademcikler fena olmus dedi.

Bu sebeple ilk ilacini da kullanmis oldu yavrucuk. Ama en azindan antibiyotik degil.

Fakat bu hastaligin cok ciddi bir yan etkisi oldu bize. Mama istemiyor.
...
Aradan yillaaaar gecer...

Hala mama sorunu var. Hastalik gecti gitti ama eskiden sisenin dibini aninda goren kizim simdi zor zahmet mama aliyor. Zaten ufacik tefecik ici dolu tursucuk kilo verecek diye odum kopuyor.

Insallah duzelir ya. Cocuk buyutmenin bu kisimlari hic eglenceli degil.



1 Nisan 2018 Pazar

Bir ilk daha

Lidya'nin ilklerini fotografliyorum genelde. Simdi zibilyon tane fotograf uygulamasi da oldugu icin ustune yazilar yaziyorum, tarih ekliyorum.

Bugunku ilk animsamak istemeyecegim bir ilk. Saniyelik bir zamanda yerde buldu kendini kizim. Koltuktan dustu. Bezini degistirdikten sonra elimi yikamaya gitmistim. Sozde guvenli koydum saniyordum. Ama artik ciddi manada hareket ediyor Lidya. Bunu goz ardi ettim.

Cok korktu, cok agladi. Bense sakin kalirim dedigim hicbir an icin sakin kalamadigim gibi bunda da kalamadim. Bes dakika sonra kendine geldi o, takip ediyoruz simdilik. Umarim hicbir sey olmamistir.

Daha cuma gunu doktoru, artik atin yere Lidya'yi, debelensin dursun, diye. Sedyede de kipir kipirdi cunku.

Daha da koltuk yok sana Lidya. Bir daha dusmeni istemem cunku.

Bu da boyle bir aniydi iste.