Supriz

6. Ay muhtesem geldi. Oyle bir geldi ki yazamadim bile.

Kusum hasta oldu. Sen kalk butun kis hastalanma, yaz geldi diye sevinirken hoop burunda sumukler.

Once atesle basladi. Havanin cok sicak oldugu bir gun disari cikmistik kanguruyla. Uyuyunca biraz daha yuruyeyim dedim. Anam agladi. Ter icinde kaldim, kiz da nasibini aldi. Eve geldigimizde vucudu cok sicakti. Bir saate atesi 40 derece oldu. Dusa soktuk. Titremeye basladi. Hooop hastane. Canim doktor daha bogazini gormeden antibiyotik cakti, gonderdi. Bir de eglendi bizle; sen dondurma mi yedin, soguk su mu ictin??? "Doktor sen hayirdir?" diye ic gecirdik ama bir sey demeden kizi daha onceden goturdugumuz pediatriste goturduk. Ona gidene kadar en az dort saat gecmisti (gece oldugu icin) o zamana da ates falan kalmadi. Eski enerjisi de yerine geldi. Sorun yok dedik.

Sonra uzerinden uc dort gun gecti. Once burun akintisi, hapsuruk, bogazda hirilti... Gece uyuyamadi. Tikanip durdu. Biz de burnunu temizle, aspiratorle cek falan filan ugrastik durduk. En sonunda universite hastanesine goturelim dedik. Bir seyi yok dediler, burnunu temizleyip gonderdiler.

Ertesi gun yine ayni pediatriste gittik. Bademcikler fena olmus dedi.

Bu sebeple ilk ilacini da kullanmis oldu yavrucuk. Ama en azindan antibiyotik degil.

Fakat bu hastaligin cok ciddi bir yan etkisi oldu bize. Mama istemiyor.
...
Aradan yillaaaar gecer...

Hala mama sorunu var. Hastalik gecti gitti ama eskiden sisenin dibini aninda goren kizim simdi zor zahmet mama aliyor. Zaten ufacik tefecik ici dolu tursucuk kilo verecek diye odum kopuyor.

Insallah duzelir ya. Cocuk buyutmenin bu kisimlari hic eglenceli degil.