Uykusuzum

Haziran ayinda bayram tatili ile baslayan orda burda fink atma eylemlerimiz agustos ayinda ikinci bayram ile son buldu, eve temelli donus gerceklesti.

Sebebini dusmanca buna baglayabilecegim sekilde bizim kizin uyku duzeni bozuldu. O kadar ofkeleniyorum ki evi birakip seyahat eden kendimi tekme tokat dovesim var. Bir de ustune gun icinde pacamdan akan bir cocuk da olunca... Bizde sinirler lacka yani.

Ortam degisikligi haric hanimefendinin uyku rutinlerini bozmadigimi dusunuyorum. Dzzzt, yanlis. Onunla beraber uyudum. Sanirim bu en buyuk rutin bozuklugu. Kafama sicayim. Kolayima geldi. Yanindayken aldim, emzirdim, geri yatirdim. Oooh. Soyle hafif kipirdanip uyanir gibi oldugunda dayadim memeyi hemen. Kut diye geri gitti. Oldu mu nurtopu gibi bir sorunumuz peki? Oldu!

Gece uyandiginda yanina gidip yatmak, pispislamak, emzirmek ivir zivir pek sorun olmuyor da ben o ilk blok uykuyu uyuyamiyorsam sinirden saclarim Emmett Brown gibi oluyor.

Bu gece de boyle bir gece nitekim.

Ustelik yataga girmek icin gece saat 00.sonrasina kalmaktan hic hoslanmam. Uyku resmen kacmis gitmistir, yetmeyecektir, ertesi gun bok gibi gececektir. Kesin! Algim bu. Ve su anda saat tam bir. (Rakamla 1)

Sebebini bilmiyorum. Su an uykuya dalamiyor. Ve ben saat 22.30dan beri ugrasiyorum, geri uyutabilmek icin. Midem agridi.

Ve butun bir pazar gununu temizlik, yemek, bebe oyalama ile gecirdigim icin, kendim icin yaptigim tek sey muzlu fistik ezmesi yemekti. Sagolsun, izin vermedi.

Dun kocam kriz gecirdi. Gercekten. Nobet gibiydi, korkuttu beni, hastanelik bir hale gelecek sandim. Ofke birikmesi, kendini degersiz hissetme, kriz yonetimini becerememe... Bende de aynilari var, farkli hallerde vuku buluyor.

Ev, haftasonlari surekli bir yere gittigimiz icin cok daginik ve kirliydi. Gercekten toparlamaya o kadar firsatim olmuyor ki butun gun yemek yaparsam sansli sayiyorum kendimi. Aksam da is yapmak istemiyorum. Ama yapmak gerekiyormus.

Daginiklik da bizi cok gerdi. Ustune kizin high need halleri tuzu biberi oldu. Dun kocam bugun de ben patladik.

Ve tabii butun gun haldir haldir bir seyleri oldurmaya calisip tam ayaklarimi uzattim dedigim zamanda uyanan ve bir turlu uykuya geri donemeyen bir bebe kesinlikle en son istedigim seydi. Tam daldi diyorum, gozlerini aciyor, oyle yap boyle yapn fayda etmiyor.

En sonunda aglamaya basladim. Seninki oyun sandi, kahkaha atmaya basladi. Bebekken gercekten o kadar donanimsiziz ki, epic fail bir durum. Ayip ya, kedim bile daha empatik.

Bu geceden sag cikarsak tek artisi kocamin bebek uyutabilmesi olur. Bebe onda, simdilik ses cikmiyor. Oyleyse bir musibet bin nasihattan iyidir diyecegim. Hadi insallah.

Kim daha cok?

Sans ki kizim herkes tarafindan cok seviliyor. Butun aile buyukleri zoraki degil, gercekten kizimi seviyor. Benim dedigimin haricinde bir sey yapmaya calismiyorlar, cizgiyi asmiyorlar. Gercekten butun bunlarin hepsi iyi haber.

Gelgelelim az once soyle sacma bir diyalog icine girdik, kimin eli kimin cebinde kaldi pek cozemedik.

Muhabbet sirasinda kv. "Ben en cok kizimi seviyorum."  dedi. (Kizim=benim kizim.) Kocam da "Valla ben de en cok onu seviyorum." dedi. Gulerek ben de eslik ettim. Sonra kv. "Yoo, hayir onu demek istemedim, herkesten en cok ben seviyorum, sizin sevdiginizden daha cok. " Hoaa, olur mu oyle sey, bidi bidi derken oyle bi ortada kalir gibi oldu muhabbet, hop ben cevirdim; "Valla kusura bakmayin, benden daha cok sevemezsiniz." dedim. Sanirim niye gibi bir sey soyledi, "Annesi oldugum icin olabilir mi?" dedim. "Nereden biliyorsun?" deyip bana cikisir gibi oldu. Kocama baktim, o ortaligi toparladi.

Ulan kadin, benle sidik yaristirmanin anlami var mi acaba? Insanlar bosu bosuna bazi seyleri tehlike olarak gormuyor, ben mecbur kalip da kizimi bu durumda nasil sana emanet edeyim?

Benden daha cok sevecekmis...Laflara bak!

Fazla yakinlik tez ayrilik getirir derler, yazlikcilik ayagina azicik icli disli olduk, hemen bokunu cikarmalar basladi.

Benim yine ust duzey iliskilere bir ayar cekme mevsimim geldi gibi gorunuyor.

Abartiyor muyum acaba?

Onuncu ay

Bu ay gezentiydik kizimla. Haziranla baslayan ve eylulde de (cunku neredeyse 11.ay geldi) devam eden bir yazlikcilik modundayiz. Kelimenin tam anlamiyla iki tarafa da coktuk. Tabii ben anamlarin evine cokmeyi daha cok seviyorum ama kader utansin orasi da uzak. Sehirdeki islere gidip gelmek gerekince Karaburun'da pek kalamadik.

Uc disli kizim, tutunarak yuruyebilen kizim, kendi kendine oyun yapan kizim, anasina hunharca dusen kizim, oglen uykularini costuran kizim, denizi seven kizim, cimlerde oynayan kizim, kedi seven kopekten havladiklari icin korkan kizim, kus asigi kizim, yemek secen kizim, kefire tapan kizim...

Daha da cok da, 11. Aya kalsin biraz da. Akpak hali bile nispeten azaldi, guneste yana yana rengi degisti. Buyudu, guzellesti. Saclari sarardi iyice. Espri falan yapiyor boncuk.

Cok daha seviliyor, cok daha ozleniyor.
Neyse ama, iki yil izni kaptim kocadan ve devletten. Bakalim bizi neler bekliyor, fakir fakir yasicaz artik. 😂