Uykusuzum

Haziran ayinda bayram tatili ile baslayan orda burda fink atma eylemlerimiz agustos ayinda ikinci bayram ile son buldu, eve temelli donus gerceklesti.

Sebebini dusmanca buna baglayabilecegim sekilde bizim kizin uyku duzeni bozuldu. O kadar ofkeleniyorum ki evi birakip seyahat eden kendimi tekme tokat dovesim var. Bir de ustune gun icinde pacamdan akan bir cocuk da olunca... Bizde sinirler lacka yani.

Ortam degisikligi haric hanimefendinin uyku rutinlerini bozmadigimi dusunuyorum. Dzzzt, yanlis. Onunla beraber uyudum. Sanirim bu en buyuk rutin bozuklugu. Kafama sicayim. Kolayima geldi. Yanindayken aldim, emzirdim, geri yatirdim. Oooh. Soyle hafif kipirdanip uyanir gibi oldugunda dayadim memeyi hemen. Kut diye geri gitti. Oldu mu nurtopu gibi bir sorunumuz peki? Oldu!

Gece uyandiginda yanina gidip yatmak, pispislamak, emzirmek ivir zivir pek sorun olmuyor da ben o ilk blok uykuyu uyuyamiyorsam sinirden saclarim Emmett Brown gibi oluyor.

Bu gece de boyle bir gece nitekim.

Ustelik yataga girmek icin gece saat 00.sonrasina kalmaktan hic hoslanmam. Uyku resmen kacmis gitmistir, yetmeyecektir, ertesi gun bok gibi gececektir. Kesin! Algim bu. Ve su anda saat tam bir. (Rakamla 1)

Sebebini bilmiyorum. Su an uykuya dalamiyor. Ve ben saat 22.30dan beri ugrasiyorum, geri uyutabilmek icin. Midem agridi.

Ve butun bir pazar gununu temizlik, yemek, bebe oyalama ile gecirdigim icin, kendim icin yaptigim tek sey muzlu fistik ezmesi yemekti. Sagolsun, izin vermedi.

Dun kocam kriz gecirdi. Gercekten. Nobet gibiydi, korkuttu beni, hastanelik bir hale gelecek sandim. Ofke birikmesi, kendini degersiz hissetme, kriz yonetimini becerememe... Bende de aynilari var, farkli hallerde vuku buluyor.

Ev, haftasonlari surekli bir yere gittigimiz icin cok daginik ve kirliydi. Gercekten toparlamaya o kadar firsatim olmuyor ki butun gun yemek yaparsam sansli sayiyorum kendimi. Aksam da is yapmak istemiyorum. Ama yapmak gerekiyormus.

Daginiklik da bizi cok gerdi. Ustune kizin high need halleri tuzu biberi oldu. Dun kocam bugun de ben patladik.

Ve tabii butun gun haldir haldir bir seyleri oldurmaya calisip tam ayaklarimi uzattim dedigim zamanda uyanan ve bir turlu uykuya geri donemeyen bir bebe kesinlikle en son istedigim seydi. Tam daldi diyorum, gozlerini aciyor, oyle yap boyle yapn fayda etmiyor.

En sonunda aglamaya basladim. Seninki oyun sandi, kahkaha atmaya basladi. Bebekken gercekten o kadar donanimsiziz ki, epic fail bir durum. Ayip ya, kedim bile daha empatik.

Bu geceden sag cikarsak tek artisi kocamin bebek uyutabilmesi olur. Bebe onda, simdilik ses cikmiyor. Oyleyse bir musibet bin nasihattan iyidir diyecegim. Hadi insallah.