Kendine gel!

Aslinda tam olarak butun gun deli gibi agladiktan, kendimi bin parcaya ayirip kirdiktan, bundan pek tabi kizimin da ve kocamin da ve hatta kedimin de etkilendigini gorup yine delilerce agladiktan sonra...

Fark ettim ki o muhtesem aglama orgazmini yasadiktan sonra kendime gelmem gerek deyip bir donup tabloya bakabildim.

Ne yapiyorum? Neden boyleyim?

Kizimi besleme konusun o kadar takili kaldim, o kadar hirpalandim ki gozum baska bir sey gormedi.

Youtube da dolasirken Ayse Oner'in videolarini gordum. Bebegim artik iki aylik ve artik oyunlari, eglenceli zamanlari, cesitli algi destekleyici etkinlikleri yapabiliriz. Hele ki kizce  bu kadar buyumeye hevesliyken.

Emzirmek adina elimden geleni yapiyorum. Emziriyorum da, ve kizce de bir tek gogsumde sakinlesiyor. Buraya kadar yanlis yok. Sut az ise de (her annenin sutu bebegine yeter mottosunu anliyorum, ama bu kadar cabalarken o minik yuzdelik dilimde oldugumu kabul etmemi engelliyor bu soylem.) takviye yapmaktan baska care yok. Savasi birakmadim. Fakat artik yormayacagim kendimi. Dedim ya, agladik, hirpalandik; bitirdik. Cunku, baska seyler de var bakmam gereken.

Bunu dedigimden beri, yani teslim oldugumdan beri sanki baska bir gozluk vardi da onu cikarip yenisini taktim. Gunler ayni olsa da zaman ciddi manada hizli akip gidiyor. Kizim ikinci ayini doldurdu ve ben ani biriktirmek yerine dert biriktiriyordum dogumdan bu yana.

Sukur ki esim isyan etmedi. Sukur ki ben daha fazla sacmalamadim. Fakat milat oldu bana o gun.

Bu sozu cok severim; damla tamamlanmadan damlamazmis. Benim de acimin tamamlanmasi gerekiyormus. Bitmesi icin.

Kendime geldim.