Saglikli yasarken ben. |
Sekeri birakiyorum.
Sagligimla ilgili dogum sonrasi kilolari verememek disinda bir sorunum yok. Kronik hastalik yok, alerji yok, duyarlilik gelistirdigim bir besin yok. Ama dedim ki, sekere de ihtiyacin yok. Hem kiz icin sekersizlige alismak lazim.
Bana oyle bakma, anlayacaklar |
Iyi gidiyorum- gidiyordum.
Izmir'de lokma dokulur, bilir misiniz? K
Kizi ogle uykusuna yatirdigimda birileri geldi, bir seylerin hayri miymis, neymis, lokma getirmis. Kiz uyandi, ben de mutfaga gittim, yemek yiyecegim. Bir baktim tezgahta kucuk yuvarlak, sevimli lokmalar. Akkklimin ucundan gecmedi seker yemedigim. Bir tane yedim, ikinciye acaba derken "Lan!" diye aydim. O anda orucunu yanlislikla bozmus mumin gibiydim. Cidden uzuldum. Istesem de yemiyorsum cunku seker. Bilinc disimin azizligine ugradim resmen.
Canim istemedi, ne alakasi var |
Hayatimda bir gereksizi azaltiyorum. Minimal olmaya meyleden gonlumde bu bile "kendin icin bir sey yapiyorsun." canlari caldiriyor bana. Ve bu cok iyi geliyor.
Sonradan not: Motivasyonun tillahi babamdan geldi. "Bak, cok kilo almissin. Boyle giderse alirsin alirsin veremezsin sonra, siser kalirsin soyleyeyim." Cinim bibim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder