Normal insanlar gibi giyinebilmeyi ozledim. Current mode: ciplaklik! Memeleri en kolay nasil disari cikarabilirim diye dusunerek giyiniyorum. Gomlekkalpben. Evde ise topless. Allahtan ev sicak.
Pantollarin hicbiri olmuyor. Gercek ama bak, hicbiri. Dun kizi azicik disari cikartayim dedim, kocamin pantolonunu giydim. Pacalarini kivirarak. Insaat ustasi mode on.
Kosturmadan sakince bir seylerle ugrasabilmeyi ozledim. Bu camasir asmak bile olabilir. Ha mikirdandi, ha agladi diye dusunmeden, kendimle basbasa kalarak...
"Bana mi seslendiler?" diye endise duymadan uzun ve sicak banyolari ozledim. Simdi ciktiktan sonra bir aglama olayi varsa gotum dona dona emzirme eylemine girisiyorum.
Sofrada normal insanlar gibi oturup yemek yemek luks benim icin. Gun icinde neler yedigimi cocugumun uzerindeki giysileri analiz ederek ogrenebilmek mumkun.
Kedimle kosturmali ziplamali oyunlar oynamayi ozledim. Hamilelik sonrasi o kivama geliniyor saniyordum. Meger o zamanlar daha rahatmis.
Orgu ormeyi, boya yapmayi ozledim.
Aksam film izlemeyi ozledim. Su anda kizim uykuya ben uykuya halindeyim. Zaten aksam da yemekten sonra onu uyutmaya calismakla geciyor.
Uykuyu ozlemedim ya. Ben de kendime sasiriyorum. Su andaki gibi 1,5 saat kesintisiz uyuyabiliyorsam tamam. Tabii bundan en az 3 tane olmasi gerekiyor. Bu haliyle yetiyor bana.
Evimin derli toplu olmasini ozledim. Simdi ev pis ve daginik. Kv icten ice cildiriyordur keh keh keh.
Isimi ozlemedim. Hic. Keske geri donmek zorunda olmasam. Ama psikodramayi cok ozledim. Iki oturumdur gidemiyorum. Aklim grupta. Canim grup.
Kizcem 40a kadar cok hizli buyudu gozumde. Niyeyse simdi zaman gecmiyor bana. Fazla mi rutin oldu, ne?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder