Anne olmak 1

Su an bunu uykumdan fedakarlik ederek yaziyorum. Ama yazmam lazim. Yazmazsam unuturum, tazeyken yazilmali. (Yazi uc gunde tamamlandi!)

Hamilelik doneminde yasanan seyler; iyi beslenmeye calisma, unutkanlik, alinganlik her ne varsa... Ki ben cogunu yasamadim, hicbir seymis. Zor gebelik donemi gecirenler elbette vardir, ayrica herkesin algisi baska baska. Ben demir lady olarak gebelik donemini nasil rahat gecirmisim ve nasil da ruhum ve bedenim anne olmaya hazirlanmamis bunu goruyorum su an.

Hazirlanmamis demekten kastim su: bebek geldikten sonra hemen anne oldum duygusu yasamadim. Herkesle yasadigim iliski sekli kendi cocugumda da ayni rutinde ilerledi. Tanidikca alismak, tanidikca sevgi duymak.

Annelikle ilgili yapmam gereken seyleri olabilecek kadar titizlikle yapmaya calisiyorum. Emzirmek, bez degistirmek, sagligini korumaya calismak, ilgi gostermek, gece kucucuk bir mik desin kosup yaninda bitmek, acaba uyurken bir sey olmus mudur diye sacma endiselere kapilmak...

Bunlarin hicbiri gebelik doneminde kendini hissettirmedi bana. Belki de yapamadigimi, eksik kaldigimi dusundugum yerler hep bundan cikiyor. Calismadigim yerden soru geliyor, biliyorum zannediyorum bos cikiyor.

Bebek cok tatli. Gercekten. Bazen durup durup mincirasim geliyor, yalandan gulmeleri var sanki bile isteye yapiyor, beni taniyor, emerken uyuyakaliyor ve kafasini mememe dayayip uyumaya devam ediyor. Ne kadar rahatsiz oturursam oturayim bu uyku onun icin en rahat uyku oluyor. Ben onun icin farkliyim, goruyorum.

Bu guzel bir sey ve ayni zamanda endise verici bir sey. Koccaaamaaaaan bir sorumluluk veriyor bu durum.

Cidden seviyorum. Ama dolup tastigimi hissetmiyorum. Dogum egitiminden arkadaslar diyorlar ki "Cok baskaymis bebek sevgisi." Sanirim ben bunu kaciriyorum. Seviyorum mesela, kedimi sevdigim kadar seviyorum. Ki bu oldukca buyuk bir sevgi bence. Fakat daha mi fazlasi olmaliydi demekten kendimi alamiyorum. Onun icin olebilirim. Ama kedim icin de olebilirim.  Sanirim kacirdigim nokta su; dusununce: insanlar hep bebek gelince diger sevgilerin yalan oldugunu soylediler ve ben de onu bekledim. Artik geri kalan her seyi daha az sevecegim diye. Oyle hissetmiyorum. Bebegi de diger sevdigim seyler kadar seviyorum. Hele ki bu sirada kediye duydugumuz minnet costu. Yavrum, ilk evlat gibi, sirasinin kendisine gelmesini bekliyor. Kocam mesela, kediyi daha farkli sevmeye basladigini soyledi.

Bazen sikiliyorum. Ozellikle uykuya ihtiyac duydugum zamanlarda. Biri soyle gece avutuverse ve uyusam diyorum. Bazen kollarim agriyor, sirtim ve belim kopuyor emzirmeye calisirken. Hadi hadi ne olur uykuya dal ve ben de uyuyayim diyorum. Dusundugum gibi oldu. En sikintili zaman gece uykusu. Ama sanirim onu da bir sekilde iyi idare ediyorum. 3+1+1 saatlik uyku rutinim var yirmi gundur. Olsun.

Annem geldi kaldi benimle. Iki hafta kadar. Zor bir iki haftaydi. Bence bana karsi cidden sabir tasiydi. Ben zor bir insanim. Cok zor. Bunca yillik annem, ilk kez hakkini nasil odeyecegim diye dusundum. Ilk kez ona karsi borclu oldugumu hissettim.

Eger evde kocam olsaydi hep, dogum icin erkeklere de daha uzun sure izin verilseydi her sey daha kolay olurdu. Bu haftayi beraber geciriyoruz. Bence iyi gidiyoruz.

Annelik guzel bir sey mi? Hala emin degilim. Cok fena deli isi. Onceden demo verseler deli mi sevdi, istemem kalsin derdim.

 Kizim cok tatli. Ebeveyn olmak zor.
Bence hepimize kolay gelsin. Coook coook hem de.