1 Kasım 2017 Çarşamba

Anne olmak 1

Su an bunu uykumdan fedakarlik ederek yaziyorum. Ama yazmam lazim. Yazmazsam unuturum, tazeyken yazilmali. (Yazi uc gunde tamamlandi!)

Hamilelik doneminde yasanan seyler; iyi beslenmeye calisma, unutkanlik, alinganlik her ne varsa... Ki ben cogunu yasamadim, hicbir seymis. Zor gebelik donemi gecirenler elbette vardir, ayrica herkesin algisi baska baska. Ben demir lady olarak gebelik donemini nasil rahat gecirmisim ve nasil da ruhum ve bedenim anne olmaya hazirlanmamis bunu goruyorum su an.

Hazirlanmamis demekten kastim su: bebek geldikten sonra hemen anne oldum duygusu yasamadim. Herkesle yasadigim iliski sekli kendi cocugumda da ayni rutinde ilerledi. Tanidikca alismak, tanidikca sevgi duymak.

Annelikle ilgili yapmam gereken seyleri olabilecek kadar titizlikle yapmaya calisiyorum. Emzirmek, bez degistirmek, sagligini korumaya calismak, ilgi gostermek, gece kucucuk bir mik desin kosup yaninda bitmek, acaba uyurken bir sey olmus mudur diye sacma endiselere kapilmak...

Bunlarin hicbiri gebelik doneminde kendini hissettirmedi bana. Belki de yapamadigimi, eksik kaldigimi dusundugum yerler hep bundan cikiyor. Calismadigim yerden soru geliyor, biliyorum zannediyorum bos cikiyor.

Bebek cok tatli. Gercekten. Bazen durup durup mincirasim geliyor, yalandan gulmeleri var sanki bile isteye yapiyor, beni taniyor, emerken uyuyakaliyor ve kafasini mememe dayayip uyumaya devam ediyor. Ne kadar rahatsiz oturursam oturayim bu uyku onun icin en rahat uyku oluyor. Ben onun icin farkliyim, goruyorum.

Bu guzel bir sey ve ayni zamanda endise verici bir sey. Koccaaamaaaaan bir sorumluluk veriyor bu durum.

Cidden seviyorum. Ama dolup tastigimi hissetmiyorum. Dogum egitiminden arkadaslar diyorlar ki "Cok baskaymis bebek sevgisi." Sanirim ben bunu kaciriyorum. Seviyorum mesela, kedimi sevdigim kadar seviyorum. Ki bu oldukca buyuk bir sevgi bence. Fakat daha mi fazlasi olmaliydi demekten kendimi alamiyorum. Onun icin olebilirim. Ama kedim icin de olebilirim.  Sanirim kacirdigim nokta su; dusununce: insanlar hep bebek gelince diger sevgilerin yalan oldugunu soylediler ve ben de onu bekledim. Artik geri kalan her seyi daha az sevecegim diye. Oyle hissetmiyorum. Bebegi de diger sevdigim seyler kadar seviyorum. Hele ki bu sirada kediye duydugumuz minnet costu. Yavrum, ilk evlat gibi, sirasinin kendisine gelmesini bekliyor. Kocam mesela, kediyi daha farkli sevmeye basladigini soyledi.

Bazen sikiliyorum. Ozellikle uykuya ihtiyac duydugum zamanlarda. Biri soyle gece avutuverse ve uyusam diyorum. Bazen kollarim agriyor, sirtim ve belim kopuyor emzirmeye calisirken. Hadi hadi ne olur uykuya dal ve ben de uyuyayim diyorum. Dusundugum gibi oldu. En sikintili zaman gece uykusu. Ama sanirim onu da bir sekilde iyi idare ediyorum. 3+1+1 saatlik uyku rutinim var yirmi gundur. Olsun.

Annem geldi kaldi benimle. Iki hafta kadar. Zor bir iki haftaydi. Bence bana karsi cidden sabir tasiydi. Ben zor bir insanim. Cok zor. Bunca yillik annem, ilk kez hakkini nasil odeyecegim diye dusundum. Ilk kez ona karsi borclu oldugumu hissettim.

Eger evde kocam olsaydi hep, dogum icin erkeklere de daha uzun sure izin verilseydi her sey daha kolay olurdu. Bu haftayi beraber geciriyoruz. Bence iyi gidiyoruz.

Annelik guzel bir sey mi? Hala emin degilim. Cok fena deli isi. Onceden demo verseler deli mi sevdi, istemem kalsin derdim.

 Kizim cok tatli. Ebeveyn olmak zor.
Bence hepimize kolay gelsin. Coook coook hem de.


7 yorum:

  1. Ben de öyle kucağıma alınca gözyaşları içinde kalmadım, Allah ım dünyanın en büyük sevgisi demedim, hatta çok merak etmeme rağmen, hastanede ilk kucağıma verdiklerinde 'niye getirdiniz bunu, heryerim ağrıyor emziremem' demişliğim bile var :))) Eve geldiğimizde yaklaşık 1 ay emzir, alt değiştir, uyut rutininde görevlerimi yaptım. Öyle zorduki uykusuzluk ve sezeryan ağrısı...sevgi mevgi pek düşünemedim. Ne zaman ki bana tepki vermeye agulamaya başladı...o zaman hissettim ben kızımı. Diğer türlü makina gibiydi...rutinler vardı ve ben işçiydim :))) İletişime geçtiğimizde herşey farklılaşıyor, heran onunla olmak, ilgilenmek, sarmaş dolaş olmak...dünyanın en güzel şeyi... En azından ben de böyle oldu. Sizi çok iyi anlıyorum.Sevgiler :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba sevgili lovehouse. Duygularim o kadar karmasik oluyor ki gun icinde. Bu kadar oynamamaliydi diye dusunuyorum. Cidden lohusalik garipmis.
      Yorumlar cok iyi geliyor, sadece ben boyle hissetmiyorum demek, tek degilmisim demek... Cok tesekkur ederim.

      Sil
  2. Hissettigin hicbir seyde bir tuhaflik yok... Cok benzer seyler hissettim. Gecelerce kucagimda tutarak ve oturur pozisyonda uyudum haftalarca, cunku baska turlu uyumuyor agliyordu... Ben de Allahim ne kadar guzel deyip ona bakip bakip agliyordum ama dedigin gibi asktan gözüm kararmis falan degildi... O hisler hep sonradan geldi. Iletisim arttikca, o simbiyotik iliski zayifladikca... Simdi isten gelince burnunu burnuma surtuyor, kalbim yerinden cikacak gibi oluyor! Deli seviyorum... Ama ayni zamanda gece uykusuz kalinca homur homur soyleniyorum, uyuz oluyorum. Ben de bir insanim çünkü. Ozetle sevgi zamanla artan bir sey ve kizmak, daralmak ve eski günleri bazen ozlemek de sevdaya dahil :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba Mizmizcim. Ona bakip bakip aglamak... Ben de buyum simdilerde. Bir de vicdan azabi yasiyorum lan agliyorum iki damla sut vardi o da gitcek simdi diye. Bu sefer daha cok aglayasim geliyor. Tam da dile getirdigin duygularda yuzuyorum. Cok degisik ya. Anne olmak bir tuhaf kafa yaratiyormus. Operim cok. Sagolasin yazdigin icin.

      Sil
  3. Çook normal hissiyatlar. Annelik hissi bana uzunca bir süre gelemedi, isteyerek hamile kalmadım onun da etkisi vardır muhakkak ama ilk aylar sürekli eski hayatımı özleyerek geçti. Emek verilip büyütülen herşey gibi kızımı da zamanla sevdim. Şu an 9.5 aylık, bazen fazla sevgiden ağlayasım çocuğumu tekrar içime sokasım geliyor, dünya üzerinde en çok sevdiğim varlık o çok net, ama bazen de şu karşıki duvara fırlatıcam galiba moduna geliyorum ki o da normal bence insanız(tabi fırlatmadığımız sürece ehehe :) 9.5 aydır uyumuyorum, uyusam çok iyi insanım aslında :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sanirim benim de benzer bir surecim var seninle. Uykuyu birkac saat dahi kesintisiz uyumus olsam tolere edebiliyorum. Ama buyuk ihtimalle zaman icinde o da gidecek. Sabir cunku. Uyuzluk yapmadiklari surece bebekler de tatli oluyolarmis. Dedigin cok dogru tabii, zaman gerek, emek gerek.

      Sil
    2. Bu yorum yazar tarafından silindi.

      Sil