O biiiiiiiiiirrrrrrr,

Google'da it's a girl yazın, gözleriniz kanayacak pembeden, garanti!

Böyle bir şeyi seçmek, talep etmek sanki utanılacak bir şey gibi göründü gözüme. İstedim ama hemen ardından da "Aman canım, sağlıklı olsun da." kalıbı eşlik etti. Eder tabii, herkes öncelikle sağlıklı bir çocuk dünyaya getirmek ister. Sonrasında gelen her şey; cinsiyeti, doğum şekli, bakım verme yöntemleri, düzen oluşturma yöntemleri, ne varsa hep işin kaymak kısmı işte.

Nedense kalbimden hep kız geçerken zihnimin bir köşesinde erkek olacak fikri yatıyordu. Rüyamda görüp ağlamışlığım bile var (yine rüyada). Yalan yok, erkek çocuk istemiyordum, bunun da sebebini daha önce yazdığım bir yazıda belirtmiştim. Hayatın her alanında çevresindekilerle inatlaşan ben, kişilerin tepkilerinden erkeg olursa başıma neler neler gelecek diye endişe duymuş, zihnen kendileriyle inatlaşmaya girmiştim bile. Sanırım şöyle bir algım oldu, erkek olan ailede paylaşılacaktı, kız ise bizimdi, benim ve eşimin. Kurduğumuz ve sınırlarını ölesiye koruduğum şu anda üç kişilik olan (ben, kocam ve kedim) ailemizi dörtlüyorduk, ve bu sınırlar yine bu şekilde kalacaktı. Ne birisi paylaşılabilirdi, ne de daha kalabalık olup herkes müdahale edebilirdi. Geleneksel bir ailemiz yok, ne benimkiler, ne kocamınkiler dayatmacı ve "Bu böyle olur."cu bir aile değil. Ama şu sınır koruma meselesi yok mu, neden bu kadar çabalıyorum, neden bu kadar zorluyorum, altında ne yatıyor bunun, bilmiyorum. Sanki azıcık kapıyı aralasam içeri doluşuvereceklermiş gibi geliyor, belki de değil, belki umurlarında bile değil, ama ben zihnimdeki senaryolarla kendimi kaptırıyorum. Hayatımı en çok zorlaştıran huyum bu aslında.

Belki tamamen bir algısal yanılma bu, insanlar inanmak istediği zaman gerçekçi olmasa da inanırlar. Belki benimki de böyle bir şey.

Mutlu oldum. Cuma günkü kontrolden sonra motivasyonumun daha yüksek olduğunu fark ettim. Akşama çıkıp bir iki zıbın aldık. Dinozorlu minozorlu. Anısı olacak, çünkü doktor perinotologa gidip ayrıntılı ultrason çekilmesi için bir yönlendirme yaptı. Birine anlatırken aklına perinotolog adı gelmeyen kocam bunu "Paleontolog gibi bir şey." diyerek anlatınca bu benzetmeyi çağrıştıracak bir şeyle taçlandırmak istedik. Eğer bu zıbını kusmuk içinde bırakıp da bok etmezse çocuuum çerçevelettirip duvarına asmak istiyorum. Bakalım, hayaller, hayatlar, ne gösterecek...

Bu arada detaylı ultrason için de pek gönüllü değilim. Önemi var mı bilmiyorum. Sonuçta Avrupa ve Amerika'da bildiğim kadarıyla doğru düzgün ultrason görüntüsü bile almıyorlar, bizdeki ultrason sevdası mı yoksa yapılan şey doğru olan mı, karar veremedim. Ama çektireceğiz artık, doktor istedi bir kere...